Ο διάσημος Αυστριακός πρωτοπόρος Hannes Schneider από το Arlberg ήταν αυτός που έκανε γνωστό το σκι μέσω ταινιών και βιβλίων σε όλον τον κόσμο και πλέον μνημονεύεται σε ένα μουσείο ιστορίας του σκι στο Nozawa Onsen, ένα από τα πιο γνωστά θέρετρα, όπου ο Schneider δίδαξε σκι στις αρχές της δεκαετίας του 1920.

Τα περισσότερα θέρετρα είναι σχετικά μικρά αλλά σε μερικές περιπτώσεις υπάρχουν έως και δώδεκα μικρές περιοχές που διασυνδέονται ή τουλάχιστον βρίσκονται πολύ κοντά ή μια στην άλλη, όπως πολλές περιοχές της τοποθεσίας των χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 1998 στο Nagano – ένα από τα δύο μέρη όπου πραγματοποιήθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Ιαπωνία, την μόνη χώρα εκτός Ευρώπης, ΗΠΑ και Ρωσίας που φιλοξένησε χειμερινούς αγώνες.

Η εξέλιξη των χειμερινών αθλημάτων στην Ιαπωνία είναι μοναδική και αντικατοπτρίζει τόσο τις οικονομικές όσο και τις καταναλωτικές τάσεις.

Παρότι στις περισσότερες χώρες με μακρά ιστορία στο σκι, το άθλημα αναπτύχθηκε σταδιακά και έχει παραμείνει σε σχετικά σταθερό επίπεδο εδώ και δύο με τρεις δεκαετίες, το ενδιαφέρον για το σκι στην Ιαπωνία κορυφώθηκε τη δεκαετία του 1980 και μετά μειώθηκε δραματικά στις αρχές της δεκαετίας του 1990, μετά την κατάρρευση της οικονομίας της Ιαπωνίας που συνέπεσε με την αύξηση του ενδιαφέροντος για άλλες δραστηριότητες, ιδίως αυτές που σχετίζονται με παιχνίδια σε υπολογιστή. Ο αριθμός των σκιέρ μειώθηκε από 20 εκατομμύρια τον χρόνο περίπου στο ένα τρίτο, αν και πλέον ο αριθμός ανέρχεται σε περίπου 10 εκατομμύρια.

Κατά τη διάρκεια της περιόδου άνθησης, η Ιαπωνία ήταν γνωστή για τις πολυσύχναστες πλαγιές της – δεν υπήρχαν σχεδόν καθόλου συρόμενα λιφτ στη χώρα και τα πιο πολλά εναέρια λιφτ είχαν ως αποτέλεσμα τη συγκέντρωση πολλών Ιαπώνων σκιέρ στην κορυφή των πλαγιών. Καθώς η Ιαπωνία είναι μια χώρα που χαρακτηρίζεται από την ευγένεια και τον σεβασμό, αυτό σπάνια προκαλούσε προβλήματα, όπως διαγκωνισμό που θα υπήρχε στην Ευρώπη ή τη Βόρεια Αμερική και αντ’ αυτού όλοι έκαναν χώρο. Πολλές περιοχές σκι ήταν προσβάσιμες με τρένο από τις πόλεις της χώρας και οι σκιέρ κατέφθαναν πολύ νωρίς το πρωί για να κάνουν σκι μιας και τα χιονοδρομικά κέντρα λειτουργούσαν σχεδόν όλο το 24ωρο για να μπορέσουν να ανταποκριθούν στη ζήτηση.

Μια άλλη συνέπεια της δημοτικότητας του σκι τη δεκαετία του 1980, ήταν ότι τα πρώτα χρόνια το snowboard απαγορευόταν εν πολλοίς στις πλαγιές της χώρας και οι υπεύθυνοι των θερέτρων δεν έβλεπαν τον λόγο να περιπλέξουν την κατάσταση επιτρέποντας σε snowboarder να βρίσκονται στις πίστες τους. Επίσης το δυτικό μοντέλο των δραστηριοτήτων και των εγκαταστάσεων θερέτρων υπήρχε σε πολύ μικρό βαθμό. Λειτουργούσαν βασικά ξενοδοχεία, υπήρχαν μόνο πίστες για σκι, οι εγκαταστάσεις για τη φροντίδα παιδιών ήταν σπάνιες, και ενώ στις περισσότερες χώρες συναντάς άτομα διαφορετικών εθνοτήτων σε χιονοδρομικά κέντρα, οι μη Ιάπωνες σκιέρ ήταν πολύ σπάνιοι επίσης. Αυτό οφειλόταν εν μέρει στο γεγονός ότι δεν μιλούσαν άλλες γλώσσες πέραν των Ιαπωνικών και στο ότι ανέβαινε η τιμή του Γιέν, κάνοντας το σκι ένα πολύ ακριβό άθλημα.

Η άνθησε του σκι οδήγησε επίσης την Ιαπωνία στο να γίνει πρωτοπόρος χώρα στο σκι εσωτερικού χώρου, καθώς ένα από τα πρώτα κέντρα στη χώρα άνοιξε τη δεκαετία του 1950, ενώ στη σύγχρονη εποχή στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990 υπήρχαν δώδεκα κέντρα εσωτερικού, και μεταξύ αυτών το μεγαλύτερο ακόμη και στις μέρες μας που έχει κατασκευαστεί ποτέ, το SSAWS στο λιμάνι του Τόκιο με πλαγιά μήκους 500μ. και πλάτους 100μ. που χτίστηκε σε πυλώνες απορρόφησης σεισμικής δραστηριότητας για να προστατεύσει το κέντρο από τον ενδεχόμενο κίνδυνο χιονοστιβάδας στο εσωτερικό. Το κέντρο κατεδαφίστηκε για να κατασκευαστεί στη θέση του το πρώτο κατάστημα IKEA στην Ιαπωνία και ως εκ τούτου ποτέ δεν κατάφερε να αποπληρώσει τα έξοδα της κατασκευής του.

Πράγματι τη δεκαετία του 1990 πολλά χιονοδρομικά κέντρα στην Ιαπωνία έπαψαν να λειτουργούν. Σύμφωνα με τους επιχειρηματικούς κανόνες ιδιοκτησίας της Ιαπωνίας ήταν γενικά καλύτερο να κλείσει ένα χιονοδρομικό κέντρο με το ενδεχόμενο να λειτουργήσει ξανά παρά να γκρεμιστεί.

Σε μια αναζήτηση επαναπροσδιορισμού, τα μεγαλύτερα χιονοδρομικά κέντρα της χώρας έχουν, ιδίως την τελευταία δεκαετία, ακολουθήσει το δυτικό επιχειρηματικό μοντέλο, διαφοροποιώντας το εύρος των δραστηριοτήτων στα θέρετρα, με επιλογές εστίασης και καταλυμάτων.

Τη μεγαλύτερη επιτυχία σε αυτό την έχει το Niseko που έγινε παγκοσμίως γνωστό ως θέρετρο για ελεύθερη χιονοδρομία, προσελκύοντας λάτρεις του σκι από όλον τον κόσμο και ιδίως από την Αυστραλία, καθώς οι τελευταίοι κατάλαβαν ότι μπορούσαν να κάνουν ένα πιο σύντομο ταξίδι και να αποφύγουν το jet lag ταξιδεύοντας στην Ιαπωνία αντί για τις παραδοσιακές επιλογές τους, όπως ήταν ο Καναδάς και σε μικρότερο βαθμό οι ΗΠΑ και οι Άλπεις. Αυτό επέτρεψε στο Niseko να παρέχει περισσότερες πληροφορίες στα Αγγλικά σε σχέση με άλλα θέρετρα, κάνοντάς το αμέσως ένα θέρετρο πιο ελκυστικό στην παγκόσμια αγορά.

Το κύριο σημείο ενδιαφέροντος είναι οι εκπληκτικές συνθήκες χιονιού, αλλά οι επισκέπτες ανακάλυψαν επίσης ότι η σύγχρονη Ιαπωνία προσφέρει επίσης εστιατόρια με υπέροχο φαγητό σε σχετικά οικονομικές τιμές. Το επίπεδο των υπηρεσιών είναι επίσης πολύ υψηλό και οι ντόπιοι καλωσορίζουν τους επισκέπτες με φιλικό τρόπο και παράλληλα με σεβασμό. Η Ιαπωνία έχει επίσης πολλά μοναδικά αξιοθέατα, όπως τα θερμά λουτρά onsen σε πολλά θέρετρα και τα μονίμως δημοφιλή μπαρ με karaoke για μετά το σκι.

Πολλοί λάτρεις της ελεύθερης χιονοδρομίας εκπλήσσονται με το μεγάλο εύρος που έχουν οι διαδρομές εκτός πίστας στην Ιαπωνία, συχνά με βάθος πολλών μέτρων που βρίσκονται εκτός των ορίων, και εάν κάποιος κάνει σκι και snowboard εκτός πίστας μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα να διωχθεί και σίγουρα να χάσει το εισιτήριο του λιφτ. Ωστόσο, ορισμένα θέρετρα, συμπεριλαμβανομένου και του Niseko έχουν διαθέσιμες ζώνες εκτός πίστας.

Κάτι άλλο που θα πρέπει να έχετε κατά νου είναι ότι η χιονόπτωση στην Ιαπωνία μπορεί να είναι συνεχής. Οι φωτογραφίες με χιόνι πάνω από τα τουριστικά λεωφορεία είναι αποτέλεσμα χιονόπτωσης εβδομάδων όταν ο ξηρός αέρας που φυσά στις αχανείς πεδιάδες της Σιβηρίας απορροφά την υγρασία καθώς περνά πάνω από τη θάλασσα της Ιαπωνίας, και επικάθεται μόλις συναντήσει τα βουνά.

Τα χιονοδρομικά κέντρα της Ιαπωνίας χαρακτηρίζονται συχνά από σεισμική δραστηριότητα με τις εγκαταστάσεις και τα κτήρια των θερέτρων να έχουν σχεδιαστεί για την αντιμετώπισή της. Η Φουκουσίμα, όπου το 2011 υπέστη ζημιά από τσουνάμι μετά το ατύχημα στον σταθμό παραγωγής πυρηνικής ενέργειας, είναι δημοφιλής περιοχή για σκι, ενώ πλέον μαζί με τις συνθήκες χιονιού αναφέρονται επίσης και τα επίπεδα ραδιενέργειας.