Αυτή ήταν μία από τις λιγότερο σημαντικές αγριότητες κατά τη διάρκεια της κατοχής τους στην περιοχή.
 
Το κέντρο είχε δημιουργηθεί στις αρχές του 1960 με εναέριους αναβατήρες ανάμεσα στα 2900μ. και τα 3100μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας στα Ιμαλάια, ενώ και ένα ξενοδοχείο εγκαταστάθηκε στα τέλη του 1980, ως ένα δώρο από την Αυστρία. Η κυβέρνηση του Πακιστάν έχει τώρα σχέδια για την ανοικοδόμηση του κέντρου.
 
Υπάρχουν και άλλα μικρά χιονοδρομικά κέντρα στο Πακιστάν, αλλά είναι ως επί το πλείστον σε στρατιωτικές βάσεις, συμπεριλαμβανομένων των Nalter και Kalabagh, που διαχειρίζονται από το στρατό και την αεροπορία της χώρας. Οι διαγωνισμοί κάθε χειμώνα για το στρατιωτικό προσωπικό είναι αρκετά έντονοι.
 
Για το Πακιστάν επίσης πρέπει να σημειωθεί οτι στην παγκόσμια ορολογία του σκι προσφέρει την πιο ευνοϊκή πρόσβαση στο Κ2 και άλλα τέσσερα βουνά των '8000ων' μ. της χώρας για ακραίους σκερ και ορειβάτες, που επιχειρούν να αναρριχηθούν και να κατεβούν με τα σκι τις υψηλότερες κορυφές του κόσμου. Το K2 θεωρείται η πιο επικίνδυνη και έχει δει πολλούς θανάτους από ακραίους σκιέρ που προσπαθούν να την κατακτήσουν , συμπεριλαμβανομένων των αποστολών του Fredrik Ericsson το 2009 και το 2010, που είχαν κακή τύχη.