Πράγματι, οι Βρετανοί ήταν εκείνοι που πρωτοστάτησαν στις χιονοδρομικές διακοπές της Ελβετίας τον 19ο αιώνα, ξεκινώντας την παγκόσμια βιομηχανία χιονοδρομικού τουρισμού και καθιστώντας δημοφιλές το σκι κατάβασης στις αρχές του 20ου αιώνα, αλλά και οι πρωταγωνιστές στην επίτευξη του διεθνούς αγωνιστικού σκι τις πρώτες δεκαετίες του τελευταίου αιώνα. Οι Βρετανοί επίσης εφηύραν τις τεχνητές πίστες το 1940 και κατέχουν την πρώτη αποδεκτά παραγωγή τεχνητού χιονιού για εσωτερικό χώρο, στις αρχές του 1990 (χρησιμοποιούμενη τώρα σε κέντρα στο Ντουμπάι και Μαδρίτη) ώστε να μπορούν να κάνουν σκι όλο το χρόνο, παρόλο το σπάνιο για χειμερινά σπορ Βρετανικό κλίμα.

Η Σκωτία έχει πέντε χιονοδρομικά κέντρα, τα περισσότερα εγκατεστημένα το πρώτο μισό του εικοστού αιώνα, με χιονοδρόμους ορειβατικού σκι για καταβάσεις εκτός πίστας. Ο πρώτος αναβατήρας που διευκόλυνε τη Σκωτσέζικη χιονοδρομία -πιστεύεται ότι είναι ο πρώτος στο κόσμο αποσυμπλεκόμενος αναβατήρας- εγκαταστάθηκε στο Cairngorm πάνω από το Aviemore το 1961. Ο ασυνήθιστος αναβατήρας, με μοντέρνα για τότε πρότυπα, ανέβαζε με καρεκλάκια στην πίστα. Επεσε στην αντίληψη του συζύγου της Βασίλισσας, τον Δούκα του Εδιμβούργου που έμενε δίπλα στο Κάστρο Balmoral, ο οποίος το επισκέφτηκε μόλις άνοιξε, εστιάζοντας την προσοχή των μέσω ενημέρωσης στην Aviemore και βοηθώντας σε ένα δυνατό ξεκίνημα μιας περιόδου αρκετών δεκαετιών, όταν η Σκωτσέζικη χιονοδρομία έγινε η πιο δημοφιλής επιλογή για τους Βρετανούς, πριν ακόμα πάρουν τα σκήπτρα η Αυστρία και υστέρα η Γαλλία, με τα διεθνή ταξίδια να καθίστανται πιο εύκολα.

Το Σκωτσέζικο σκι είναι μια ασυνήθιστη επιλογή στην πλειονότητα των χιονοδρομικών. Οπως και στο υπόλοιπο του Ηνωμένου Βασιλείου, υπόκειται σε θερμούς ανέμους από το Ρεύμα του Κόλπου, με κυρίαρχο τον καιρό του Ατλαντικού ωκεανού, καθιστώντας την περιοχή θερμότερη από ότι θα έπρεπε να ήταν λόγω του γεωγραφικού της πλάτους. Αυτές οι θερμές συνθήκες αλλάζουν ανά περιόδους, όταν ψυχρότερος καιρός φτάνει από την κεντρική Ευρώπη, ενώ δραματική αλλαγή υπάρχει όταν ο καιρός προέρχεται από την Αρκτική. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι πίστες μπορούν να δεχτούν ισχυρές χιονοπτώσεις, βάζοντας κάποια μέτρα βαθύ χιονιού, αλλά μετά σε οποιαδήποτε στιγμή του χειμώνα και χωρίς προειδοποίηση, η θερμοκρασία μπορεί να αυξηθεί σε ζυγό αριθμό και να τα λιώσει όλα, σε λίγες ημέρες.

Για αυτό το λόγο οι προσπάθειες για τεχνητή χιόνωση είναι προβληματικές, αν και τα περισσότερα κέντρα έχουν ένα η δύο κανόνια χιονιού, γιατί μπορεί να κάνει πολύ ζέστη για τεχνητό χιόνι ή αφού παραχθεί, να λιώσει όπως το φυσικό.

Οι πίστες είναι συχνά εκτεθειμένες σε ισχυρούς ανέμους, με τους ισχυρότερους να έχουν καταγραφεί στο Cairngorn πάνω από 300kph, οι οποίοι όταν συνδυάζονται με κρύο, σημαίνει πολύ ψηλό σημείο ψυχρότητας. Στις πλαγιές των βουνών συναντάμε εκτενείς χιονοπαγίδες, σχεδιασμένες να συγκρατούν το χιόνι ωστε να μην διασκορπίζεται.

Αξίζει να παρατηρήσουμε ότι οι συνθήκες πολλές φορές διαφέρουν από την μια άκρη της χώρας, ως την άλλη. Τα Nevis Range και Glencoe Mountain Resort βρίσκονται στη Δυτική Ακτή (και τα δυο προσφέρουν από τα πιο εκπληκτικά τοπία στη παγκόσμια χιονοδρομία), ενώ τα υπόλοιπα τρία (Cairngorm, Glenshee και The Lecht) βρίσκονται στα Ανατολικά. Πάντως οι συνθήκες είναι συνήθως καλές (ή κακές) και στα πέντε, μερικές φορές τα χιονοδρομικά στη μία πλευρά είναι καλά και αντιθέτως στην άλλη -ακόμα και με το γεγονός ότι βρίσκονται μερικές δεκάδες χιλιόμετρα σε απόσταση, όσο πετάει ένα κοράκι.

To αποτέλεσμα είναι ότι όταν οι συνθήκες είναι καλές κάθε χειμώνα, οι πίστες έχουν κίνηση -συγκεκριμένα τα Σαββατοκύριακα και τις εορταστικές περιόδους- και πολύ κόσμο. Το ιδανικό είναι τις επισκεφτεί κανείς μεσοβδόμαδα, εκτός αιχμής όπου μπορεί να έχει μια υπέροχη ημέρα στις άδειες πίστες και δεν θα χρειαστεί να μπει στην ουρά για να παρκάρει, να ενοικιάσει εξοπλισμό, να αγοράσει εισιτήριο η να ανέβει στους αναβατήρες -όπου εντελώς τυχαία, είναι όλοι συρόμενοι, με ένα επιπρόσθετο τραινάκι στο Cairngorm, γόνδολα στο Nevis Range και μονό η διπλό καρεκλάκι στα υπόλοιπα χιονοδρομικά κέντρα.

Οποιεσδήποτε και αν είναι οι συνθήκες, το Σκωτσέζικο σκι είναι πάντα φιλικό και παρεΐστικο, αλλά με το διάσημο Βρετανικό στυλ, όπου όταν κάποιος προσπαθήσει να μπει μπροστά στην ουρά, θα αποδοκιμαστεί με διπλά όχι και αντίστοιχες χειρονομίες.

Ισως επειδή στα χιονοδρομικά πεδία των Σκοτσέζων υπάρχουν αρκετές προκλήσεις, που ξεπερνιούνται πάντα από το αφοσιωμένο προσωπικό, όταν πετύχει κανείς μια όμορφη ημέρα με φρέσκο χιόνι κάτω από τον γαλανό ουρανό, χωρίς αέρα και άδειες πίστες, το Σκοτσέζικο σκι μπορεί να είναι το καλύτερο του κόσμου.

Εν πάση περιπτώσει, ακόμα και αν κλείσει κανείς διακοπές σκι στη Σκοτία πολύ πριν να γνωρίζει πως θα είναι οι συνθήκες σαν να τζογάρει, η περιοχή έχει μια τεράστια έκταση από θεάματα όπως το Λοχ Νες, πάρκα άγριων ζώων με τίγρεις και πολικές αρκούδες, θεματικά πάρκα, τραινάκια, κλειστά υδάτινα πάρκα, βόλτες με καραβάκια δίπλα σε δελφίνια, σπουδαία γήπεδα γκολφ, ποτοποιίες ουίσκι και κάθε είδους ορεινού η θαλάσσιου αθλήματος διαθέσιμο μέσα στη χρονιά, έτσι υπάρχουν πολλά να κάνει κάποιος και ακόμα όταν οι συνθήκες δεν είναι καλές, τα κέντρα συνήθως ανοίγουν με περιορισμένα πεδία. Το Nevis Range και The Lecht έχουν τεχνητές πίστες για αρχάριους.

Οι κλιματολογικές συνθήκες στους λόφους για χιονοδρομία της Βόρειας Αγγλίας, Ουαλίας και Βόρειας Ιρλανδίας, είναι σχεδόν όμοιες με αναβατήρες στημένους να καλύπτουν τα περισσότερα μέρη και με μια μακρά ιστορία να κρατιέται το χιόνι όσο αυξάνονται οι θερμοκρασίες. Αυτό έχει να κάνει με ανάβαση στο χιόνι δια μέσου ενός βασικά μονού αναβατήρα. Πολλοί λειτούργησαν από τα αρχικά χρόνια του αθλήματος, με το Lake District Ski Club να γιορτάζει 75 χρόνια τη σεζόν 2011-12, χτίζοντας τη πρώτη τουαλέτα δίπλα στη πίστα, για να τιμηθεί το γεγονός και κουβαλώντας με τα χέρια πάνω στη πλαγιά, κάθε μέρος της εγκατάστασης, συμπεριλαμβανομένου μιας μεγάλης σηπτικής δεξαμενής λυμάτων.